Münir Özkul da ayrıldı aramızdan…


Güzel insanlar; gülmeyi, sevmeyi, sevinmeyi, üzülmeyi, insan olmaya, adamlığa dair bir çok şeyi onların canlandırdığı rollerden öğrendik.

Onlar gülen gözler, neşeli günlerdi…

Onlar bizim aileydi…

Onlar hababam sınıfıydı…

Güle güle…

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

%d blogcu bunu beğendi: