Tam da şu satırları yazarken, televizyondan popüler müziğimizin en önemli sesi geliyor kulağıma; kulaklık takarak dinlediğim ve Moğollar Grubu'nun, benim çok da özlemini duyduğum "Anadolu Rock Ezgileri'nin" sustuğu anların arasında... Geçen kış içinde ilk albümleri çıkan ve işyeri servis arkadaşımın ısrarla bana aldırmaya çalıştığı (adını vermeyeceğim) yeni bir grubun müziğini ilk duyduğum zaman, müziğe eşlik …
Sakın yer ayırmayın yalnızlara ve yalnız kalacaklara
Bir balık belki onu böyle dolaştıran Ve sonsuza bakıp giden adamın Gözlerindeki duygu da benzer bir şey Sevgi sözcüklerini fısıldıyordu engine... Suskunluk ve o anın muhteşemliği Bir müziğe dönüşüyor; ıslıktan lirik bir gülümseyiş oluyordu... Martılar yukarılardan genç insanı izliyordu... Açan bir çiçektir saçında güneş Kaç duygu geçti sevginden Hani köprüde uzaklaştığın aşklarını soruyorum Uzaklaşıp sigaranı …
"Sakın yer ayırmayın yalnızlara ve yalnız kalacaklara" okumaya devam et
…çok yükseğe çıkamam
Hayat sanki sadece para harcamak ancak biriktirememek ona sahip olamamak üzerine düzenlenmiş bir oyuna benziyor. Attığım her adımda bir ödeme belgesi uzatıyorlar önüme. Sadece bana değil, kuşkusuz hepimize, herkese. Bir gün bambaşka bir dünyaya uyanmış olsak orada herhangi bir ödeme aracı olmasa ne kadar güzel olurdu. Ödeme listesi arttıkça, kabardıkça her ay aldığınız ücret de …
Hello world!
Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!
Uzay Gökerman 