Soğuk Savaş döneminden kalma, ülkenin silahlı gücünün militarist gövde gösterisine dönüşen, kendi insanına
yabancılaşan ve onu dışarıda izleyici konumunda bırakan resmi geçit törenlerinin çağımızda anlamını çoktan yitirdiği kesindir.
Spor karşılaşmaları, miting veya konserlerin insanlar üzerindeki birleştirici etkisi, insanların bir arada, hep birlikte sevinci ve üzüntüyü ortak yaşamasından kaynaklanır.
Cumhuriyet törenlerinin resmi geçit kutlamalarının iptal edilmesini bu bağlamda anlamı ve mantıklı buluyorum.
Ancak…
Bayramlar insanlara ortak bir duyguyu yaşatmak ve onu da paylaştırmak için vardır. Bütün ülkelerin sahip olduğu toplumsal ve kutsal bayramları bulunur.
Kesinlikle de olmalıdır.
İnsanın insan olduğunu hatırladığı topu topu kaç gün kalıyor ki zaten?
O günlerde toplumsal yaşamı ilgilendiren iş kollarında görev yapanlar dışında kimsenin çalışmaması bu coşkuya ortak katılımı sağlanmalıdır.
Bu birlikteliğin yaratacağı sinerji onlarca sayfalık konuşma metinlerinde yazan beylik cümlelerden çok daha etkili olacaktır.
Cumhuriyet bu topraklarda yaşayan insanların birlikte kurduğu, onları birleştiren temel yapıdır.
Cumhuriyet toplum iradesinin kendini ifade etmesinin en net biçimidir.
Biz bu anlamı unutmak üzereyiz. Öyle olduğu için de aynı amaç uğrunda çalışacak, mücadele edecek insanlar birbirleriyle tartışma, çatışma ve hatta savaşma durumuna getirilmiştir. Burada bir oyun var ve bu oyun birileri tarafından çok güzel yazılmış ve uygulanmaya devam etmektedir.
Son bir aydır üst üste gelen haberlerle sarsıldık. Çok üzüldük. Canımız yandı. İsyan ettik.
Ancak hayatın devam ediyor olduğu gerçeğini hiç kimse değiştiremez.
Hayat devam ediyorsa onun ritmini bozmak, bünyeye zarar verir. Organizmayı durdurmak yerine çalıştırmak gerekir.
Moral değer bütün olumsuzlukların üzerinden gelen en büyük güçtür.
Cumhuriyet’i resmi törenlerle kutlamayalım ancak fener alayları kuralım, birlikte geniş meydanlarda toplanalım, yürüyelim, şarkılar söyleyelim; yasımız varsa o yası da yaşayalım.
Devlet, hükümet, milletvekilleri kendi zirvesinde değil, ülkenin dört bir köşesinde insanlarının içinde o coşkuyu yaşasın.
Bu sene kutlamaların merkezi Van olsun.
Ancak ülkeyi bir matem havasına sokup, her şeyi iptal etmek gerçekçi olmadığı gibi doğru değildir.
Manevi duyguların hepsine teker teker zarar verdiğiniz, onları yaşatmadığınız, önemsemediğinizde yarın hiçbir duyguya sahip olmayan insanların bulunduğu bir dünya yaratmış olacaksınız.
Merhamet ve sevgi duygularından yoksun bu insanların yaratacağı karanlık dünya yaşanılması, katlanılması mümkün olmayan bir yer olacaktır.
Uzay Gökerman 