Ferzan Özpetek’in Karşı Pencere filminin bir sahnesinde, uzun zamandır mutfağının penceresinden gözetlediği evin tarafından kendi evine bakmakta olan kadın evindeki hayatı izler bir süre. İstediği, merak ettiği ve bir süredir de arzuladığı adamın evinin içindedir. Karşı tarafta iki çocuğu, kocası ve çocuklarına bakmak üzere evinde olan komşusu kadın vardır. Bildiği bir hayattır o ve bir süre sonra da kendisini de görmeye başlar. Sigara içiyordur ve karşı penceredeki yalnız yaşayan adamı izlemektedir. Oysa şimdi o adamın evinde bulunmaktadır ve onun kollarına kendisini bırakmanın bir an uzağındadır…
Karşı Pencere’de içinde bulunduğu hayattan sıkılmış ne istediğini tam olarak bilmeyen bir kadın portresi vardır. Çalıştığı iş onu boğmaktadır. Aslında pasta yapmak istemektedir. Çalışmak zorundadır, çünkü kocasının sürekli bir işi yoktur. Sürekli çalıştığı işten kaytarmakta ya da atılmaktadır. Çocuklarının sorumluluğu vardır. Tam bir emekçi ailesi yani.
Yolda yürürken yaşlı bir adam peşlerine takılır ve kocası yüzünden de o adam evlerinin içine, hayatlarına kadar girer.
O adam, İtalya’nın en ünlü pastalarını yapan bir pastacıdır; ya da pastane sahibidir. Yavaş yavaş yaşlı adamın gizemli ve bilinmeyenlerle dolu hayatının içine de girer. Adam onu pastaların büyülü dünyasının içine sokar. Beraber pasta yaptıkları sahneler filmin en güzel bölümleridir.
Ve tabii karşı penceredeki adam. Kısa süre içinde o adamı da hayatının içinde buluverir.
İşte bu zaman diliminde içinde bulunduğu hayat ve yeni alternatifler çakışmaya, çatışmaya başlar.
Kocasında bulamadıkları yeni tanıştığı adamda vardır. Çok nazik, kibardır. İyi bir işi ve geliri vardır. Hayatı yaşarken detaylara dikkat etmektedir ki; kadınların ruhuna dokunmaktadır bu.
Kadınların beklentileri detayların içinde gizlidir.
Bu detayları gören erkekler de kadınları büyülemekte ve hatta tahrik etmektedir. Kadın kocasından uzaklaşmakta, karşı penceredeki adama doğru çekilmektedir. Bu, aldatmanın da ötesinde bir noktadadır; çünkü kocasını terk etmek, yepyeni bir hayata başlamak ayrımındadır.
Onu diğer pencereye sürükleyen süreç de bu şekilde çalışır ve girişte yazdığım yere kadar getirir.
İşte o noktada kadının arzularının yerini akıl alır. Kendisinin, kocasının ve çocuklarının bütün hayatını bir kalemde tamamen mi değiştirecektir?
Yoksa yaşantısının ona oynadığı oyunun içinde tanıştığı diğer yaşlı adamın kendisine verdiği ilhamın peşine düşüp, işini bırakıp, bir pastaneye girerek hep istediği şeyi mi yapacaktır?
Kahramanımız, karşı penceredeki adamın evini terk ederken arkasında yıkılmış bir adam bırakır.
Bazen bütün hayatımızı değiştirmemiz gerekir; inançlarımızı ve düşüncelerimizi bile. Yaşam bize bunu sorgulayacak bir zaman verir. Bazen de küçük dokunuşlar yeter. Doğru ya da yanlış diye bir şey yoktur. Sadece seçim yaptığımız şeyin bizi mutlu edip etmediğini, ona zaman ayırıp ayıramayacağımızı, emek verip vermeyeceğimizi tartmamız, düşünmemiz ve hatta denememiz bize huzur verecek şeyi getirebilir…
Film bir çok şeyi sürekli izleyicisi ile birlikte tartışıyor. Yaşlı adamın da geçmişten gelen bir hikayesi de var; o da Ferzan Özpetek’in bir çok filminin temaları arasında yeralıyor. Yaşlı adamın seçimi, kadının yaptığı seçimden çok farklı bir seçim değil. Detaylarına girmiyorum.
Karşı Pencere’yi, benim son on yıl içinde izlediğim kendi türünde en iyi on film arasında sayabilirim. Çok başarılı ve sahnelerle uyumlu müzikleriyle, Kolera Günlerinde Aşk filminde izlediğimiz, varlğı ile çok şeyler katan güzeller güzeli Giovanna Mezzogiorno‘nun oyunculuğunun kusursuz olduğunu ekleyebiliriz.
İzlemekten hiç sıkılmayacağım bir filmin bendeki yansımalarını paylaşmak istedim…
Uzay Gökerman
Uzay Gökerman 