Hürriyet Gazetesi’nde 13 Ocak 2014 Pazartesi günü Roni Margulies’le yapılmış bir söyleşi çıktı.
Böylesi söyleşileri hem çok önemsiyorum hem de değer veriyorum. Ancak bu benim onlarla ilgili farklı düşünmemi engellemiyor. Özellikle sosyalizme dair vurgu varsa.
Murat Belge ile ilgili bu satırlarda nasıl kafa yorup, tartıştıysak yeri geldiğinde diğerleri ile de konuşacağız, tartışacağız. Onlar önemsemese de…
Şimdi söyleşiden bir alıntı yaparak başlayalım.
– Son dönemde sokaktaki çok insandan ‘Aman polise ya da mahkemelere işimiz düşmesin’ şeklindeki tedirginlik ifadelerini duyar olduk.
Bu beni memnun ediyor. Zaten bu toplumu değiştirmek isteyen bir kişi açısından hem devlet kurumlarının hem de hükümetin daha az güvenilir bir hale gelmesi olumlu bir şey. Benim bir sosyalist olarak derdim şu. Hükümete oy verenlerin büyük bölümünün mart ayında yine çaresizlik içinde onlara oy vereceğini düşünüyorum. Ben o kitleyi AK Parti’den koparıp milliyetçi olmayan, barış isteyen, eşitlikçi bir hareket olarak nasıl seferber edebilirim? Benim hayattaki siyasi derdim bu. Ocak 2014’ün bu ülkede değişim isteyenler için çok olumlu bir dönem olduğunu düşünüyorum, çünkü benim her zaman inandığım, “Başka türlü bir düzen için mücadele etmeliyiz” iddiası bugün çok daha anlamlı. Ben bu memlekette geniş kitlelerin katılımıyla daha adil, daha eşitlikçi bir düzen nasıl kurulur diye bakıyorum.
Benim de derdim “sosyalistlerin” yıllardır aynı retorikle cümleler kuruyor olmasıdır.
Toplumlar, sınıflar, halklar yüzyıllardır büyük bir eşitsizlikle, ayrımcılıkla, adaletsizlikle sömürülmektedir. Kuşkusuz buna karşı bir muhalefet oluşmuştur. Buna sadece muhalefet demek de doğru değildir; ideolojisi de vardır. Hatta 1917 Ekim Devrimi bunu pratiğe de dönüştürmüştür.
Sonuç?
İşte ortada; mevcut düzenin yaratacağı güvensizlikten beklenen umutla beslenen bir alternatif yaşam arayışı; kusura bakmayın da yıkıntının içinden kimi ne kadar peşinden götürebilirsiniz ki?
“Geniş kitleleri ideolojimize nasıl dahil ederiz” sorusu kuşkusuz sadece Roni Margulies’in derdi olamaz. Ancak sadece bu sorunun etrafında bütün bir ömür geçirmek de ne işe yarar bunu kişinin kendisine sorması gerekiyor.
Sayın sosyalisti rahatsız etmiyor olabilir ancak ben kendi adıma çok sıkıntı duyuyorum.
Bir ideolojinin, düşüncenin, hareketin, fikrin dünyayı doğru algılayıp algılamadığı, yorumlayıp yorumlamadığı onun pratiği, varlığı ve kitleselleşmesiyle test edilir.
Ekim Devrimi neye karşı yenilmiştir?
Kendi ideolojisi mi yenilmiştir yoksa karşısındaki liberalizm, kapitalizm mi çok güçlüdür; haklıdır?
– Hükümet ile Cemaat’in kavgası iki tarafa da fayda sağlamaz dediniz. Kime fayda sağlar? Sosyalistlere sağlar mı mesela, yoksa ulusalcı sola mı?
Darbecilere, ulusalcılara, Feyzioğullarına fayda sağlama ihtimali korkarım ki var. Biz (ulusalcı olmayan sol), eğer şu günlerde doğru düzgün bir kampanya yürütebilirsek bence en çok bize yarar. Bence bugün bizim ne dediğimizi dinlemeye hazır dünden daha büyük bir kitle var. Biz ona ulaşabiliyor muyuz, o artık bizim başarılı olup olmayacağımıza bağlı.
Bu yorum, düşünce, pratik daha baştan yenilmeye, dönemsel kazanımlardan öte başka hiçbir işe yaramamaya mahkumdur. Çünkü dünyayı algılamanın çok uzağındadır.
Sosyalistler 12 Eylül’ü hala Kenan Evren ve MGK’nin yaptığını düşünüyor. Kenan Evren’i yargılama telaşı da o yüzden. Kenan Evren’in bütün bir ülkeyi böylesine değiştirme, yönetme, etkileme ve yeniden yapılandırma becerisi varsa sosyalistler önce ondan bir ders alsın.
Marks ne demiş zamanında; görünenle öz aynı olsaydı bilim olmazdı.
Sosyalistler maalesef bugün bilimselliğin çoook uzağında kalmışlardır.
Darbeciler kimdir? Darbe kime karşı yapılır. Darbenin sonunda ortaya ne çıkar, bundan kimler nemalanır?
12 Eylül öncesiyle sonrasında düzenden kim yararlanmıştır?
28 Şubat kime hizmet etmiştir?
27 Nisan sonrasında ne olmuştur?
Darbecilerin karşısına siyasal liberalizmin argümanlarını koyduğunuzda, onlarla ilişki içine girip “yetmez ama evet” dediğinizde aslında sosyalizmin çok uzağında bir yere gitmiş oluyorsunuz.
Liberalist hayat tarzı toplumun içine kök saldığında, insanlar bu şekilde yaşamayı öğrendiğinde, tercih ettiğinde bunun karşısına siz başka bir hayat tarzı sunamadığınızda ve ısrarla bu siyaset arenasında onların araçlarıyla hareket ettiğinizde sadece muhalefet etmiş oluyorsunuz.
12 Eylül 1980’dekini anlamadığınız için 12 Eylül 2010 referandumunu bile çözümlemekten aciz hale gelirsiniz.
Oturup HSYK’nın nasıl şekillenmesi gerektiği konusunda yorumlar yapıyorsunuz.
Bu mudur?
Sosyalistliğiniz nereden geliyor?
Sosyalist nasıl olunur?
“Ben sosyalistim!” dediğinizde iş bitiyor mu? Ya birileri de size gülüyorsa?
Aynı mahkemenin baktığı davalarda Ergenekon ve Balyoz’a karşı başka, Odatv’ye başka, 3 Temmuz yargılamasına başka başka yorumlar getirip, dünyayı nasıl çözümlüyorsunuz?
– Hükümetin Ergenekon ve Balyoz’da yeniden yargılama girişimlerine kredi vermesine ne diyorsunuz?
Zaten olan bitenin en olumsuz yanlarından biri de bu. Beni en çok korkutan bütün bunların sonunda darbecilerin, Ergenekoncuların, faili meçhulcuların serbest kalma ihtimali. Dikkat edin, Veli Küçük hapse girdiğinden beri Türkiye’de faili meçhul cinayet işlenmiyor.
Bu nedir yahu?
Bu ülkeyi Veli Küçük üzerinden nasıl tartışırsınız?
Kusura bakmayın ancak ya sizin dünyanız çok küçük ya da dünyayı çok basit araçlarla tanımlıyorsunuz, anlıyorsunuz.
Bir sosyalist dünyayı kişiler üzerinden nasıl yorumlar? Bunun bir açıklaması olabilir mi?
İşte bizim sosyalistlerimiz de bu kadar. Merak etmesin Sn. Roni Margulies dünyada olup biten de farklı değil. Saddam, Kaddafi, Esad üzerinden demokrasi tartışması yapıyorlar.
Zaten onlar bunu yapabildikleri için seslerini duyuyoruz.
Ancak başka bir alternatif var, bu kadar da umutsuz değiliz.
Ça İra!
Söyleşinin linki: http://www.hurriyet.com.tr/gundem/25555736.asp
Uzay Gökerman 