10 Temmuz’da Fenerbahçelilerin gösterdiği şeyin anlamı, değeri…

3 Temmuz 2011 Pazar günü Türkiye’de bugüne kadar hiç yaşanmamış bir şey olmuş, şike yaptığı gerekçesiyle Fenerbahçe üzerinde operasyon başlamıştı.

O gün bir takım gazete ve televizyonlar öylesine yoğun bir kara propoganda yapmışlardı ki bir çok Fenerbahçeli oturup kendi kendine “acaba” diye de düşünmüştü.

Ortaya bir anda çıkıveren ve her türlü bilgi, belge ile donatılmış “gazeteci” yorumcu, haberciler daha o gün suçu tespit edip, ceza hükmü vermişlerdi bile.

Hatta dönemin TFF Başkanı Mehmet Ali Aydınlar ortamı daha da gerecek tarihi “durum çok vahim” sözünü edecektir.

Ancak o hafta boyunca ağızlarda gevelenenlerin büyük bölümünün tekrardan ibaret olduğu aslında ortalığı bu kadar ayağa kaldıracak (bir sene boyunca insanların cezaevinde kalmasına ihtiyaç duyulacak) önemli delil olmadığı anlaşıldığı andan itibaren işin özü çabucak kavranacak ve Fenerbahçeliler için görkemli bir mücadelenin başlangıcı olan 10 Temmuz gününe gelinecektir.

10 Temmuz 2011 Pazar günü Fenerbahçeliler önce futbolcularının yalnızlığına son vermek üzere Topuk Yaylası’na akın edecek; tepelerin, ağaçların arasında fışkıran sarı lacivert bayraklı, çubuklu formalı insan seli futbol takımı ile kucaklaşacak; öğleden sonra Bağdat Caddesini boydan boya dolduracak, aşkama doğru Çevreyoluna taşacak ve saat 21.00 civarı Başkanlarının tutuklanması haberi üzerine Metris’e gidecek ve orada bir taraftarının ağzından dökülecek cümledeki anlamıyla haykıracaktır;

“50 şampiyonluğa değişmem seni Başkanım!”

Sarsılmaz güven, inanç, büyüklük 10 Temmuz 2011 Pazar günü Fenerbahçelilerin bütün güne yayılan direnişinde, eyleminde, mücadelesinde gizlidir.

O günden sonra Fenerbahçeli mücadelesini, kararlılığını hiç düşürmedi.

Açık hava toplantılarıyla, tekrar tekrar yürüyüşleriyle, Silivri’de, Çağlayan’da mahkeme kapılarında, stadyumlarda, futbolcuları maçlara uğurlama ve karşılamada bunu gördük izledik.

Operasyon sahiplerini şaşkınlığa düşüren, operasyonu anlamsız kılan ve inandırıcılığını yitiren şey toplumsal desteğin işte bu gücüydü.

Fenerbahçe’nin 2011’den sonra izlediği yol da ortadadır.

Türkiye’de başka hiçbir kurum böylesine ağır süreçten başı dik, özgür, başarıyla çıkamayacağını 17 Aralık 2013 Operasyonuyla bir kere daha görüyor, izliyoruz.

Arkasında %50 kamuoyu desteği olduğunu her fırsatta dile getiren bir iktidar aradan geçen günlerde gördük ki o kamuoyundan gerekli, yeterli, inandırıcı desteği alamadı, bulamadı.

Fenerbahçe’yi geçelim, üç dört ağaç için bütün İstanbul’u direniş alanına çeviren o toplumsal destek 17 Aralık’tan bu yana evinde gelişmeleri sessizce izliyor.

Ona buna provokasyon, çete, operasyon etiketi yapıştıranların işte bu ayrımı, farkı çok iyi görmesi, incelemesi , değerlendirmesi ve bir ders çıkarması gerekiyor.

uzaygokerman@gmail.com